De hoofdpersoon in het boek is de 44-jarige François, docent aan de Sorbonne. We beleven het verhaal door zijn ogen. Dat verhaal speelt zich af in 2022. Het geweld in Frankrijk is zo geëscaleerd dat wordt gevreesd voor een burgeroorlog. Bij de presidentsverkiezingen gaat het tussen extreemrechts van Marine le Pen, of de islamistische partij onder leiding van de fictieve Mohammed Ben Abbes. Deze populaire en charismatische kandidaat wordt gesteund door zowel linkse als rechtse partijen die daarmee het Front Nationale van het presidentschap af willen houden. Abbes wordt daardoor gekozen als eerste moslimpresident van Frankrijk. Door de ogen van François beleven we de transformatie van Frankrijk. Economisch blijkt het presidentschap een groot succes. De werkeloosheid daalt naar bijna 0 en de criminaliteitscijfers dalen spectaculair.Tegelijkertijd gaat dat succes ten koste van veel westerse vrijheden. Vrouwen mogen niet langer buitenshuis werken , vrouwen mogen alleen nog gesluierd in het openbaar verschijnen en polygamie wordt gelegaliseerd. Na aanvankelijke weerzin en rebellie merkt François tot zijn verrassing dat zijn leven er steeds aangenamer op wordt. Het verhaal ontwikkelt zich spannend als een thriller.PC
Onderworpen
Naar aanleiding van het boek ‘Onderworpen’ van Michel Houellebecq (Michel Thomas).Provocatief en sexistisch geleuter met af en toe een aardige zin.
Ballen heeft hij wel, de hoofdpersoon in de roman Onderworpen van Houellebecq. Maar hoe lang nog?
Francois heet hij en die doet het met studentes en Arabische hoeren die z’n testikels kussen waarna hij in een mum van tijd klaarkomt. Vrouwen als poema’s die ouwe uitgedoofde lullen hun vurig verlangde zelfvertrouwen teruggeven.
De opgevoerde dames zijn sloeries met massieve dijen en grote borsten die hun poes naar believen voor Frans kunnen samentrekken. Ik lieg niet; het staat er in andere woorden.
Er komt in het boek geen enkele normale of fatsoenlijke vrouw voor. Alle beschreven vrouwelijke karakters zijn onderworpen aan de man en vormen het instrument waarmee de eikels aan hun trekken komen. De tantes draaien gracieus met hun kontje, zoals we zien op vagina 31 en hebben geslachtsorganen als verse suchi’s. Ik snap niet waarom deze verlepte waterlelies de kloten van Frans er niet hebben af gebeten.
Om de verse aanvoer van vrouwen te kunnen bedienen, moet Francois een penis als een waterkanon hebben. Deze ouwe afgeleefde en ondervoede viespeuk verwart sex met liefde en rijgt iedereen van het vrouwelijk geslacht aan zijn magische toverstok, maar de autistische hooggeleerde prutser wordt nooit gelukkig. Eenzaam, wanhopig, depressief en suicidaal trekt hij zich geregeld terug in zijn eigen gedachten om zich, naast zijn erotische liefhebberij, aan een gesprek met een collega te onderwerpen. Niks bevredigt hem uiteindelijk. Je verwacht elk moment het definitieve einde, maar aan het eind van het boek heeft hij zich volledig aan de Islam onderworpen. In ruil voor werk bekeert hij zich. Heel Frankrijk is dan al door de Mohammedaanse geloofsleer ingepakt; van de Westerse Christelijke cultuur is niks meer over. Een Islamitische regering heeft de macht in Frankrijk en zich ondertussen verenigt met de Arabische landen in Noord-Afrika.
Dit is een onrealistisch scenario, zo zwart als de nacht. Dit geloof je toch niet.
Je denkt toch niet dat de Westerse wereld over een tiental jaren er zo uitziet als Houellebecq beschrijft. Denk eens aan het weerbarstige verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Al bij het uitbreken van die oorlog was het duidelijk dat de mensonterende Germaanse filosofie gestopt zou worden. Het was alleen een kwestie van tijd. Vergeet niet de krampachtigheid waarmee de westerse wereld aan zijn fundamentele waarden en normen is gehecht. Dat zorgt voor een geweldige oppositie tegen alles wat die beschaving wil vernietigen.
De vieze vadsige afgeleefde Houellebecq met zijn rokershoest en lange vettige haren heeft dat niet door. Op foto’s op internet lijkt hij overigens verdacht veel op zijn hoofdpersoon; zowel in uiterlijk als wat betreft zijn depressieve gevoelens. Hij ziet er niet uit. Wat een mislukkeling. Zulke sloebers veroveren echt geen intelligente studentes van rond de 24. Francois doet dat wel, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er in zijn erotische relaties sprake is van machtsongelijkheid en onderdrukking. En die houding verschilt weer niet zo veel van de al dan niet vermeende attitude van moslims tegenover vrouwen. Ik weet het niet. Moest soms wel lachen om de beschrijvingen maar het brengt ons nergens.
Houellebecq overdrijft in zijn missie om ons te waarschuwen voor een fundamentalistische geloofsijver. In zijn begrijpelijke haat tegen extremisten gaat hij te ver. Het boek is bedoeld om te choqueren en de kans is groot dat de lezer op een veel te simpele manier allerlei zaken met elkaar in verband brengt, zoals de huidige vluchtelingenstromen, de verkrachtingen in Keulen, de hoofdoekjes van de buurvrouw en het gevaar van de Islam in het Westen. De bedoeling van de vunzige schrijver is om de lezer het beeld voor te schotelen van een aan de Islam onderworpen Westerse cultuur wanneer je niks onderneemt. Hij lijkt te zeggen: kijk dit krijg je nou als je alles maar toestaat. Zo’n opvatting staat eigenlijk niet ver af van de PVV.
Je hoeft toch niet bang te zijn voor een filosofie of religie, zolang die niet fascistisch is en niet als de enige en echt ware geloofsleer wordt verordonneerd. Iedereen heeft het recht op zijn eigen levensbeschouwing en fatsoenlijke mensen willen geen onverdraagzaamheid en geen religieus radicalisme dat andersdenkenden vermoordt en onderdrukt. Dus: geen christelijke kruistochten, geen katholieke Inquisitie, geen protestante beeldenstorm en geen islamitische aanslagen.
Die uitwassen moet je bestrijden. Met bommen, een grondoorlog, maar ook met een aanpak die helaas slechts sporadisch in de media aan de orde komt, namelijk kansen bieden aan wanhopige verarmde mensen in geïsoleerde woonwijken en afgelegen streken. Want waar kies je voor als je zonder perspectief in een grootstedelijke buitenwijk wordt geboren en moet leven in ellendige omstandigheden? Voor apathie of gewelddadig verzet? Wat doe je als iemand je dan de hemel belooft.
De zwartgallige Houellebecq choqueert maar biedt geen oplossing. Hij lult maar door over wijsgeren en schrijvers om zijn veronderstelde eruditie te tonen. Hij zit in een doolhof met doodlopende weggetjes en eenmaal bevrijd ziet hij het licht niet. Houellebecq laat de lezer teleurgesteld achter. En ondertussen gespen een paar ontspoorde fanatiekelingen een bommengordel om; op weg naar 72 maagden. Ik zou al blij zijn als ik er een kon vinden.
Ballen heeft hij wel, de hoofdpersoon in de roman Onderworpen van Houellebecq. Maar hoe lang nog?
Francois heet hij en die doet het met studentes en Arabische hoeren die z’n testikels kussen waarna hij in een mum van tijd klaarkomt. Vrouwen als poema’s die ouwe uitgedoofde lullen hun vurig verlangde zelfvertrouwen teruggeven.
De opgevoerde dames zijn sloeries met massieve dijen en grote borsten die hun poes naar believen voor Frans kunnen samentrekken. Ik lieg niet; het staat er in andere woorden.Er komt in het boek geen enkele normale of fatsoenlijke vrouw voor. Alle beschreven vrouwelijke karakters zijn onderworpen aan de man en vormen het instrument waarmee de eikels aan hun trekken komen. De tantes draaien gracieus met hun kontje, zoals we zien op vagina 31 en hebben geslachtsorganen als verse suchi’s. Ik snap niet waarom deze verlepte waterlelies de kloten van Frans er niet hebben af gebeten.
Om de verse aanvoer van vrouwen te kunnen bedienen, moet Francois een penis als een waterkanon hebben. Deze ouwe afgeleefde en ondervoede viespeuk verwart sex met liefde en rijgt iedereen van het vrouwelijk geslacht aan zijn magische toverstok, maar de autistische hooggeleerde prutser wordt nooit gelukkig. Eenzaam, wanhopig, depressief en suicidaal trekt hij zich geregeld terug in zijn eigen gedachten om zich, naast zijn erotische liefhebberij, aan een gesprek met een collega te onderwerpen. Niks bevredigt hem uiteindelijk. Je verwacht elk moment het definitieve einde, maar aan het eind van het boek heeft hij zich volledig aan de Islam onderworpen. In ruil voor werk bekeert hij zich. Heel Frankrijk is dan al door de Mohammedaanse geloofsleer ingepakt; van de Westerse Christelijke cultuur is niks meer over. Een Islamitische regering heeft de macht in Frankrijk en zich ondertussen verenigt met de Arabische landen in Noord-Afrika.
Dit is een onrealistisch scenario, zo zwart als de nacht. Dit geloof je toch niet.
Je denkt toch niet dat de Westerse wereld over een tiental jaren er zo uitziet als Houellebecq beschrijft. Denk eens aan het weerbarstige verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Al bij het uitbreken van die oorlog was het duidelijk dat de mensonterende Germaanse filosofie gestopt zou worden. Het was alleen een kwestie van tijd. Vergeet niet de krampachtigheid waarmee de westerse wereld aan zijn fundamentele waarden en normen is gehecht. Dat zorgt voor een geweldige oppositie tegen alles wat die beschaving wil vernietigen.De vieze vadsige afgeleefde Houellebecq met zijn rokershoest en lange vettige haren heeft dat niet door. Op foto’s op internet lijkt hij overigens verdacht veel op zijn hoofdpersoon; zowel in uiterlijk als wat betreft zijn depressieve gevoelens. Hij ziet er niet uit. Wat een mislukkeling. Zulke sloebers veroveren echt geen intelligente studentes van rond de 24. Francois doet dat wel, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er in zijn erotische relaties sprake is van machtsongelijkheid en onderdrukking. En die houding verschilt weer niet zo veel van de al dan niet vermeende attitude van moslims tegenover vrouwen. Ik weet het niet. Moest soms wel lachen om de beschrijvingen maar het brengt ons nergens.
Houellebecq overdrijft in zijn missie om ons te waarschuwen voor een fundamentalistische geloofsijver. In zijn begrijpelijke haat tegen extremisten gaat hij te ver. Het boek is bedoeld om te choqueren en de kans is groot dat de lezer op een veel te simpele manier allerlei zaken met elkaar in verband brengt, zoals de huidige vluchtelingenstromen, de verkrachtingen in Keulen, de hoofdoekjes van de buurvrouw en het gevaar van de Islam in het Westen. De bedoeling van de vunzige schrijver is om de lezer het beeld voor te schotelen van een aan de Islam onderworpen Westerse cultuur wanneer je niks onderneemt. Hij lijkt te zeggen: kijk dit krijg je nou als je alles maar toestaat. Zo’n opvatting staat eigenlijk niet ver af van de PVV.
Je hoeft toch niet bang te zijn voor een filosofie of religie, zolang die niet fascistisch is en niet als de enige en echt ware geloofsleer wordt verordonneerd. Iedereen heeft het recht op zijn eigen levensbeschouwing en fatsoenlijke mensen willen geen onverdraagzaamheid en geen religieus radicalisme dat andersdenkenden vermoordt en onderdrukt. Dus: geen christelijke kruistochten, geen katholieke Inquisitie, geen protestante beeldenstorm en geen islamitische aanslagen.
Die uitwassen moet je bestrijden. Met bommen, een grondoorlog, maar ook met een aanpak die helaas slechts sporadisch in de media aan de orde komt, namelijk kansen bieden aan wanhopige verarmde mensen in geïsoleerde woonwijken en afgelegen streken. Want waar kies je voor als je zonder perspectief in een grootstedelijke buitenwijk wordt geboren en moet leven in ellendige omstandigheden? Voor apathie of gewelddadig verzet? Wat doe je als iemand je dan de hemel belooft.De zwartgallige Houellebecq choqueert maar biedt geen oplossing. Hij lult maar door over wijsgeren en schrijvers om zijn veronderstelde eruditie te tonen. Hij zit in een doolhof met doodlopende weggetjes en eenmaal bevrijd ziet hij het licht niet. Houellebecq laat de lezer teleurgesteld achter. En ondertussen gespen een paar ontspoorde fanatiekelingen een bommengordel om; op weg naar 72 maagden. Ik zou al blij zijn als ik er een kon vinden.
Geert Schreur,
Roosendaal, 14 januari 2016.