Nemesis – Jo Nesbo

Nemesis begint met een bankoverval. De meeste daarvan zijn min of meer geweldloos, maar deze eindigt met de dood van de baliemedewerkster. Harry Hole, de eigenzinnige rechercheur met een drankprobleem, wordt op de zaak gezet. Als kort daarna een identieke overval plaatsvindt, overigens zonder geweld, komt het onderzoek onder grote druk te staan.
Harry krijgt gaandeweg de vrije hand om het onderzoek naar geheel eigen inzicht te verrichten en krijgt daarbij de hulp van Beate Lönn. Zij is nieuw, is de dochter van een bekende van Harry: een vroegere collega die bij een bankoverval is doodgeschoten. Zij beschikt over een bijzondere gave: op basis van weinig kenmerken onthoudt zij gezichten en weet deze te koppelen aan tijd en plaats van de waarneming.

Een andere plotlijn gaat over de dood van een ex-geliefde van Harry, Anna. Na een gezamenlijke maaltijd bij haar thuis wordt Harry de volgende dag in zijn eigen bed wakker. Ogenschijnlijk met een stevige kater, maar zonder herinnering aan wat is gebeurd. En zonder zijn mobiel. Dat groeit voor Harry uit tot een probleem. Wat is er na zijn vertrek gebeurd? Die vraag wordt alleen maar nijpender als blijkt dat Anna dood wordt aangetroffen, ogenschijnlijk vermoord en Harry daarna wordt geconfronteerd met mails met details over Anna’s dood die alleen de dader kan weten. Die mails blijken te zijn verzonden met behulp van Harry’s telefoon.

De twee zaken lijken weinig met elkaar gemeen te hebben. Maar zoals veel van wat aanvankelijk voor vanzelfsprekend wordt aangenomen in Nemesis valt ook hieraan te twijfelen. Wat is schijn en wat is werkelijkheid?

De serie met Harry Hole in de hoofdrol wordt met elk nieuw deel beter. Nesbø heeft een stijl en toon gevonden die perfect past bij de hoofdpersoon. Snel, raak, dwars en onconventioneel, zo kun je de aanpak van Harry Hole kwalificeren. De grimmige verbale confrontaties met klungelende meerderen zijn niet nieuw, maar Nesbø tilt die dwarsheid naar een hoog niveau. Als het onderzoek het team naar een andere plek voert wordt er niet getobd over de manier hoe daar te komen. Evenmin wordt uitgeweid over de reis zelf, het onderzoek gaat gewoon verder zonder daar (lees)tijd aan te verspillen.
Onconventioneel is Harry in zijn aanpak. Hij zoekt de grenzen op van wat mag en kan en gaat daar vaak overheen. Hij komt daarmee weg, zijn resultaten en reputatie staan daarvoor garant.